Update #3

Ha allemaal,

De tijd vliegt! Deze update schrijf ik vanuit Huia, een klein dorpje in Nieuw Zeeland. Twee weken geleden hebben we halsoverkop Australië verlaten omdat Olivier een ander werkvisum moest aanvragen van zijn werkgever in AU en dat kan alleen als je niet in het land zelf bent. Geen straf om dan hier te mogen zitten! We vonden last-minute een mooi en fijn huisje in dit stadje in het natuurgebied (Waitakere Ranges) vlak naast Auckland, de grootste stad van Nieuw Zeeland. Dit huis is met de hand gebouwd op een milieubewuste manier, de boomstammen die het frame vormen zijn bijvoorbeeld stuk voor stuk met paarden uit het bos gesleept. Het design heeft nationaal veel aandacht gekregen (1) en is echt erg fijn, met veel ramen, open ruimtes, mooi meubilair (inclusief een baby-vleugel), een houtkachel en een hottub. Daarbij is het heel besloten met een bos van inheemse Kauri bomen eromheen en uitzicht op beboste bergen. Je hoort niks dan het ruisen van de wind door de bomen en de vele vogels en insecten, en ’s nachts kun je de Melkweg zien. We dachten dat we hier een week zouden zitten en dan na een weekend roadtrippen weer terug naar Canberra, maar Olivier heeft z’n visum nog niet, dus gelukkig konden we hier nog een week terecht (het heeft ook goed internet, handig voor als je moet werken, Olivier probeert nu vanuit hier zijn team in Canberra aan te sturen).

Afgelopen weekend (maandag was ook vrij vanwege ANZAC day, een herinneringsdag voor gevallenen in oorlogen gevochten door het Australische en Niew Zeelandse leger) hebben we dus een roadtrip gemaakt. We zijn via de westkust naar Rotorua gereden, dit is het centrum van de Maoricultuur (waar we helaas niet zoveel van hebben meegekregen) en geothermische activiteit. De zwavellucht was al te ruiken toen we het gebied inreden en hier en daar zijn er naast de weg stoompluimen te zien. We hebben één geothermisch park bezocht, Wai-O-Tapu, en daar onder andere fascinerende gekleurde poelen gezien. Olivier moest natuurlijk overal z’n vinger insteken, gelukkig was er niks echt toxisch of extreem zuur ;)
Die middag zijn we doorgereden naar Matamata, waar in de buurt de set van de Gouw uit de Lord of The Rings films is. Mooi en bijzonder om te zien, het is gebouwd en wordt onderhouden met heel veel oog voor detail. Helaas waren er ook heel veel andere toeristen (2), wat wel een beetje afdeed aan de illusie. Gelukkig konden we Ale en Dark Beer drinken in de Green Dragon!
Die avond hebben we overnacht in een mooie lodge van een Nederlands/Brits paar naast Lake Karapiro. Hij kwam 60 jaar geleden vanuit Maastricht naar Nieuw Zeeland en z’n Nederlands was een beetje roestig. Geweldig om deze mensen en ook de andere gasten (met name ook uit NZ) te spreken.
De volgende dag zijn we eerst via een mooie route naar de Waitomo Glowworm caves gereden. Weer zo’n “tourist trap”, maar wel echt de moeite waard. In een bootje dreven we in stilte in het pikdonker door een grot met boven ons een sterrenhemel aan gloeiwormen. Na dit bijzondere schouwspel hebben we een vogelpark bezocht en eindelijk voor het eerst in ons leven een levende Kiwi gezien! Letterlijk een rare vogel, een grote zachte bol veren op poten met een klein koppie en een lange snavel. Het is een nachtdier en in het wild kom je ze niet zo snel tegen, dus om hem in het nachthok energiek aan het foerageren te zien was wel bijzonder.
Via de kustlijn (stuk Coromandel en Seabird Coast) zijn we terug gereden naar Huia. Nieuw Zeeland heeft langs de kust veel grote zandplaten die droogvallen bij eb en op een gegeven moment zagen we mensen bezig op zo’n zandplaat. Het bleek dat ze kokkels aan het opgraven waren. Onder het motto “When in Rome, do as the Romans do” hebben wij zo ook een maaltijd bij elkaar verzameld.

Nieuw Zeeland is inderdaad een mooi land. Weelderige begroeiing, die gematigd overkomt, maar ook met veel boomvarens en andere meer tropische planten. De zee heeft vaak een mooie jadegroene kleur. Het Noordereiland heeft bergen, maar ook vlakten die erg Nederlands aandoen, we kunnen ons wel voorstellen dat de Hollandse settlers zich hier thuisvoelden (3). We zijn door veel kleine dorpjes gereden en opvallend was dat ze allemaal minstens één (hoofd)straat hadden met begin 20e eeuwse architectuur. Auckland heeft ook nog oudere gebouwen, maar deze worden vaak onderbroken door niet bepaald mooie modernere architectuur, wat het niet een aantrekkelijke of gezellige stad maakt. Verder is er buiten het centrum nauwelijks hoogbouw en woont iedereen in een vrijstaand huis, wat dus als resultaat heeft dat het een extreem uitgestrekte stad van buitenwijken is. Jammer dat we geen tijd hebben om Wellington en het Zuidereiland te verkennen.

De fauna is ook interessant hier. (4) Deze eilandengroep is geïsoleerd geweest voor 80 miljoen jaar en pas recent betrokken door mensen in rond 1300. De groep zoogdieren ontbrak, waardoor er enorme loopvogels ontstonden, de Moa's, waarvan de grootste soorten tot 3.6m hoog en 230kg zwaar konden worden. Deze werden bejaagd door de ook enorme Haast’s Eagle (10–15 kg). Helaas joegen de Maori’s ook graag op Moa's en deze stierven rond 1400 uit, waarna ook de Haast’s Eagle uitstierf. Tegenwoordig zijn hier wel possums, konijnen, muizen, herten en andere door mensen geïntroduceerde zoogdieren (men had in de 18e en 19e eeuw de overtuiging dat Europese diersoorten (en mensen) superieur waren aan die van de gekoloniseerde gebieden, dus het maakte niet uit of deze uitstierven (5)). Nieuw Zeeland is tegenwoordig heel erg streng in het beschermen van z’n inheemse flora en fauna. Possums worden bestreden en mijn wandelschoenen werden gedesinfecteerd op het vliegveld om te voorkomen dat ik vreemde zaden, sporen en micro-organismen mee het land in zou nemen.

Verder is het interessant om te zien dat de Maori's hier echt deel uitmaken van de samenleving en zelfs een trots onderdeel zijn van de nationale identiteit, in tegenstelling tot de Aboriginals in Australië. De Maori's kregen al in 1840 dezelfde rechten als Britse burgers, terwijl de Aboriginals die pas in 1992 kregen. Waarschijnlijk heeft deze afwijkende behandeling te maken met de verschillen in cultuur (Maori waren meer één groep, woonden in nederzettingen en zien er wat blanker uit, terwijl de Aboriginals verspreide rondreizende stammen waren met onderling culturele verschillen en talen) en kolonie (NZ primair als fijn land om te bewonen, AU als plek om criminelen heen te sturen).

Tot zover dit lange verhaal! We hopen dat met jullie alles goed is en beginnen jullie zo langzamerhand wel een beetje te missen ;)

Liefs,
Dorien & Olivier

Ps. Net gehoord dat Olivier z’n visum heeft, dus zondag vliegen we terug naar Canberra!

Voetnoten:
1. http://www.nzherald.co.nz/property/news/article.cfm?c_id=8&objectid=11373241
2. Er worden per dag zo’n 2000 mensen doorheen gejaagd, de boer op wiens terrein dit allemaal plaatsvindt is inmiddels multimiljonair. Bijzonder trouwens dat er ook mensen heengaan die nog nooit de films gezien hebben of de boeken gelezen. In onze groep had ruim drie kwart alle LOTR films gezien, de helft ook de Hobbit films en maar vier (inclusief ons twee) die ook de boeken gelezen hebben. De gids vertelde dat er een enkele keer iemand tussen zit die dacht dat-ie naar de set van Hogwarts (Harry Potter) ging!
3. Overigens is Zealand een heel raar Engels woord. Oorspronkelijk had ontdekker Abel Tasman dit land Nieuw Zeeland genoemd en later is dit door Captain Cook verengelst, met behoud van de Z, naar New Zealand.
4. Er zijn veel vogels hier, maar ze zijn wat minder opvallend dan in Australië. Favoriet is de Fantail, een klein rond vogeltje met een lange staart die hij vaak als een waaier opzet. Hij dartelt door de lucht op zoek naar insecten en maakt piepgeluidjes als een speelgoedbeestje. Verder hebben we veel Pukeko’s, een mooie blauw-metallic ral met rode snavel en poten. Er zijn ook Europees aandoende mussen, merels en ijsvogels (sacred kingfisher). Op het moment zit er een Eastern Rosella (een grote bonte parkiet) op het terras :)
5. Lees het verhaal van de Huia: https://en.wikipedia.org/wiki/Huia